Lorette Moreau studeerde in 2012 af aan het Conservatoire Royal de Mons/Arts2 in de richting toneelkunst. Tijdens haar opleiding werkte ze als stagiair mee aan de creatie van Flash Flow I van Anne Thuot voor het Festival XS van Théâtre National in 2012.
Na haar opleiding bleef ze samenwerken met Anne Thuot als assistent voor verschillende projecten: Histoires pour faire des cauchemars, J’ai enduré vos discours et j’ai l’oreille en feu en Wild. Als actrice speelde ze in Flash Flow III van Anne Thuot en nam ze een rol over in Histoires pour faire des cauchemars tijdens de tournee van 2013-2014.
Haar project Cataclop enzovoorts legde een lang en divers werktraject af tijdens het seizoen 2012-2013: in het Théâtre des Doms in Avignon en in het kader van Les Laboréales (initiatief voor steun aan jonge transdisciplinaire makers van Le Manège.mons in samenwerking met CIFAS – Centrum voor Podiumkunsten, Kunstencentrum BUDA, La Bellone en La Balsamine). Bij Les Laboréales kreeg het project een duwtje in de rug van twee leden van het Franse collectief Grand Magasin, Pascale Murtin en François Uffner, die als mentor aan de creatie meewerkten.
Ze werkte met Adrien Drumel aan het project J’ai enterré mon frère pour danser sur sa tombe, dat in juni 2014 getoond werd tijdens een publieke demonstratie in La Bellone.
Daarnaast schreef en ontwierp ze in samenwerking met Axel Cornil het stuk On va bâtir une île et élever des palmiers, op basis van het essai The Empathic Civilization van Jeremy Rifkin. Het project werd in residentie gecreëerd in Fabrique de Théâtre (Frameries) en Le Corridor (Luik).
In januari 2016 gaat Cataclop enzovoorts in premiere in Théâtre de la Balsamine (Brussel).
Sarah Vanhee's artistic practice is linked to performance, visual arts and literature. Her work unfolds in different formats such as an auction of ideas, a meeting between strangers, a screamed lecture, an intrusion, etc. Often it is (re)created in situ. Projects took place in living-rooms, in prison, in various assemblies, on a bench in a park,... much on the brink of (in)visibility. Recent works include The C-Project (2010), Turning Turning (a choreography of thoughts) (2011), Untitled (2012), Lecture For Every One (2013), I screamed and I screamed and I screamed (2013), Oblivion (2015). Vanhee’s work has been presented widely internationally, both in performing arts and visual arts contexts. Vanhee is co-author of Untranslatables (a guide to translingual dialogue), and author of The Miraculous Life of Claire C, TT and Wild.
Camille Motté est une femme pleine de vie, tout droit descendue des montagnes, elle a suivi des études universitaires d'abord en France puis en Belgique au Centre d'Études Théâtrales de Louvain-la-Neuve. En parallèle de l'école, elle travaillera comme assistante à la mise en scène avec La Fabrique des Petites Utopies (L'Auberge de Monsieur Kafka) et Pascal Crochet (Joyo ne chante plus).
En 2013, elle crée avec Amalia Rodriguez et Anouchka Crahay, la cie Les Orties Brûlantes.
En parallèle de son travail artistique, elle s'occupe de la diffusion des spectacles jeunes publics du Collectif Rien de Spécial (Pourquoi faut-il mettre son bonnet quand on sort de la piscine ?) et d'Anne Thuot (Histoires pour faire des cauchemars, Wild). Elle travaille également depuis septembre 2015 avec le Tof Théâtre.
